Podstawowe standardy techniczno – montażowe Stowarzyszenia Dom Drewniany dla budownictwa prefabrykowanego
Dom prefabrykowany jest budowlą, usytuowaną na uprzednio przygotowanej podbudowie ( fundament, piwnica, itp.), składającą się ze sprefabrykowanych elementów ściennych o wysokości kondygnacji lub pomieszczeń przestrzennych, jak również ze sprefabrykowanych stropów i elementów dachowych, które są produkowane w zakładach produkcyjnych i następnie transportowane na miejsce budowy.
Dopuszcza się nie prefabrykowane konstrukcje dachowe i stropowe ze względu na ich nietypowy kształt.
- Fundamenty
Posadowienie budynku spełnia wymagania PN i „Warunków Technicznych jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie” [1] w zakresie przenoszenia obciążeń, izolacyjności cieplnej i warunków gruntowych.
- Drewno konstrukcyjne
Na konstrukcję budynku prefabrykowanego stosuje się drewno iglaste, klasa C24 (dawna k27). Tarcica jest suszona komorowo i czterostronnie strugana z zaokrąglonymi lub sfazowanymi krawędziami wzdłużnymi (alternatywnie suszona komorowo, 4-stronnie strugana i zabezpieczona środkami chemicznymi).
Wilgotność drewna konstrukcyjnego zastosowanego w trakcie prefabrykacji dla elementów ściennych i stropowych powinna wynosić nie więcej niż 19% .
Obowiązkowej impregnacji chemicznej, podlegają podwaliny ścian spoczywające na fundamentach lub płycie fundamentowej, z obowiązkową izolacją poziomą przeciwilgociową.
- Podstawowe moduły konstrukcji
Modułami, na których opiera się budownictwo prefabrykowane są wymiary graniczne nie większe niż:
- 62,5 cm dla słupków ścian,
- 60 cm dla belek stropowych,
- 60 cm dla krokwi.
Powyższe określa się dla drewna litego o grubości nie mniejszej niż 38 mm +-1mm. Wymiary te określają osiowy rozstaw słupków ścian, belek stropowych i krokwi dachowych.
Właściwe moduły określa jednak projekt konstrukcyjny.
Dopuszcza się różne systemy prefabrykacji i zastosowanych w niej materiałów, nie mniej muszą być one zgodne z zasadami fizyki budowli dla przegród prefabrykowanych z użyciem drewna.
Prefabrykaty dostarczane na budowę powinny być zabezpieczone na czas transportu i montażu przed wpływem warunków atmosferycznych o ile stopień i system prefabrykacji nie zapewnia właściwego zabezpieczenia.
- Poszycia stropów, ścian i dachu
Ze względu na wpływ warunków atmosferycznych, oraz właściwości samych płyt, na poszycia stropów, ścian i dachu stosuje się materiały płytowe o właściwościach wilgociouodpornionych: płyty drewnopochodne, płyty gipsowo – włóknowe, płyty na bazie cementu.
Na poszycie ścian zewnętrznych i dachu nie stosuje się deskowania, chyba, że deski są suszone komorowo i strugane.
- Izolacyjność cieplna
Przegrody zewnętrzne budynku spełniają izolacyjność cieplną zgodnie z obowiązującymi przepisami. Dla przegrody zewnętrznej współczynnik przenikalności cieplenej wynosi nie więcej niż 0,3 W/m2 K.
Przykładowy układ warstw ściany zewnętrznej i podłogi na płycie (Rys. 1)
- Układy warstw przegród
Przykładowy układ warstwy ściany zewnętrznej – od wnętrza:
– Wykończenie wewnętrzne
Płyty gipsowo-kartonowe, gipsowo-włóknowe lub cementowo-drzazgowe grub. min. 12,5mm.
W przypadku stosowania okładziny drewnianej, pod okładzinę należy obowiązkowo stosować płyty jak wyżej, stanowiące osłonę przeciwogniową konstrukcji.
W konstrukcji ścian budynku, o osiowym rozstawie słupków 1/3 szerokości płyty, mają zastosowanie płyty o grubości 12,5 mm, natomiast przy osiowym rozstawie belek stropowych czy krokwi dachowych wynoszącym powyżej 1/2 szerokości płyty stosuje się płyty grubości 15 mm.
– Poszycie wewnętrzne konstrukcyjne.
Odpowiednimi na poszycie wewnętrzne są materiały płytowe np.: płyty drewnopochodne lub płyty gipsowo – włóknowe, płyty na bazie cementu o grub. min. 12 mm, które jednocześnie stanowią poszycie wewnętrzne.
– Opóźniacz pary wodnej – zwany popularnie paroizolacją.
Stosuje się folię polietylenową grubość około 0,15 mm o maksymalnej zdolności przepuszczalności pary wodnej – około 2 – 25 g/m2/24h. Należy zapewnić ciągłość i maksymalnie możliwą do uzyskania szczelność paroizolacji.
Układ warstw ściany zewnętrznej (Rys. 2)
-Konstrukcja drewniana
Drewno konstrukcyjne (jak opisane w punkcie 2 ) o szerokości nie mniejszej niż 120mm.
– Izolacja cieplna
Stosuje się wełnę szklaną lub skalną, bądź izolacje oparte na włóknach celulozy. Minimalna grubość izolacji termicznej winna spełniać wymagania współczynnika U poniżej 0,3 W/m2∙K.
– Poszycie zewnętrzne konstrukcyjne
Odpowiednimi na poszycie ścian są materiały płytowe o właściwościach wilgociouodpornionych: płyty drewnopochodne, płyty gipsowo–włóknowe, płyty na bazie cementu o grub. min. 12 mm.
– Wiatroizolacja
W przypadku zastosowania materiału elewacyjnego nie związanego w sposób szczelny z poszyciem zewnętrznym konstrukcyjnym, obowiązkowe jest zastosowanie wiatroizolacyjnej folii ściennej.
Cechą charakterystyczną wiatroizolacyjnych folii ściennych jest paroprzepuszczalność od min. 110 g/m2/24 godz.
– Elewacje
Na elewacje stosuje się głównie płyty styropianowe, lub inne (np. poliuretanowe lub z wełny mineralnej) szczelnie klejone do zewnętrznego poszycia konstrukcyjnego, z systemami uszczelek w newralgicznych miejscach (okna, drzwi i inne otwory w ścianach zewnętrznych budynku) – wtedy też nie stosuje się wiatroizolacji.
Stosuje się również materiały boazeryjne nie związane szczelnie z poszyciem zewnętrznym (deski itp.) – konieczne jest wtedy stosowanie wiatroizolacji.
Układ warstw ściany zewnętrznej budynku prefabrykowanego może być różnie zestawiany, ale zawsze należy pamiętać o zachowaniu zasad fizyki budowli.
Układ warstw ściany wewnętrznej (Rys. 3)
Dla przegród:
– stropu nad pustką podpodłogową,
– stropu międzykondygnacyjnego,
– ścian wewnętrznych,
– stropodachu i połaci dachowej
układu warstw identyczny jak dla budynków o lekkiej konstrukcji szkieletowej.
Układ warstw stropu międzykondygnacyjnego (Rys. 4)
- Wentylacja budynku
Budynek ma zapewnioną wentylację poszczególnych elementów:
– przestrzeni podpodłogowej – dla budynków z pustką podpodłogową,
– pomieszczeń mieszkalnych – obowiązkowo kuchnia, łazienki, pom.techniczne, garaż i garderoba,
– poddasza użytkowego – połaci dachu,
– poddasza nieużytkowego.
– Przestrzeń podpodłogowa
Zapewnia się wentylację przestrzeni podpodłogowej. Suma powierzchni czynnej otworów wentylacyjnych, zapewniających bieżącą wentylację wynosi 1/500 powierzchni przestrzeni podpodłogowej. Otwory wentylacyjne zlokalizowane są tak, że zapewniają ciągłe przewietrzanie całej przestrzeni podpodłogowej.
– Pomieszczenia mieszkalne
Zapewnia się wentylację pomieszczeń mieszkalnych zgodnie z wymogami normowymi i Warunkami Technicznymi jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie.
– Połać dachu – poddasze użytkowe przy pełnym poszyciu
Zapewnia wentylacja połaci dachu:
– nawiew w okapie, zapewniający wentylację każdej przestrzeni pomiędzy krokwiami,
– szczelina wentylacyjna grubości min. 20 mm pomiędzy poszyciem dachu a izolacją cieplną,
– wywiew w kalenicy dachu.
– Poddasze nieużytkowe – przy pełnym poszyciu dachu
– nawiew w okapie, zapewniający wentylację całości przestrzeni poddasza,
– wywiew w kalenicy dachu, zapewniający wentylację każdej przestrzeni miedzy krokwiami.
Powyższe zasady dotyczą budowy jednorodzinnego budownictwa mieszkaniowego.
Wykonawca, będący członkiem SDD, zobowiązany jest budować dom zgodnie z normami polskimi i warunkami technicznymi jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, sztuką budowlaną, projektem, umową i załącznikami.
Członek SDD zobowiązany jest przestrzegać powyższe Standardy SDD.
Przed przystąpieniem do wyceny i wykonywania robót budowlanych członek SDD zobowiązany jest do weryfikacji projektu pod względem zgodności ze Standardami SDD i uwzględnienia ich w wycenie i procesie wykonawstwa.
Członek SDD udziela 3-letniej rękojmi budowlanej na wykonane prace budowlane.
Opracowano – 1 lipca 2005 r.
Rada Techniczna Stowarzyszenia Dom Drewniany.
Podstawowe standardy techniczno-montażowe dla budownictwa prefabrykowanego wchodzą w życie z dniem 1 lipca 2005 r.